അവനെ പെറാൻ പോയ
ആശുപത്രിയിലെ
കാത്തിരിപ്പ് മുറിയായി ലോകം.
അവർ കാത്തിരുന്നു ,
കാത്തു നിന്നു.
കുഴഞ്ഞു വീണിട്ടും
പുറം ലോകം കാണാനിരിക്കുന്ന
മകന് കാവൽ കിടന്നു.
കാത്തിരിപ്പ്
ഇരിപ്പില്ലാത്തൊരു കടൽ
ചോരയുടെ നിറമുള്ളത് .
എത്ര വാതിലുകളിൽ ,
എവിടെയെല്ലാം അതിന്നിരമ്പം
ഉപ്പ് കയ്ക്കും മുലപ്പാലിൻ തിര.
ഇരുട്ടിൽ, ജീവജലത്തിൽ
അവന്റെ പാലം,
ആ പൊക്കിൾ കൊടി
ഇരുൾക്കാലം കടക്കുവാൻ
ലോകാന്ത്യം വരേയ്ക്കുമുള്ളത് .
ഇരുമ്പുരുകിയ ദാഹജലം
അതൊഴുകും തൊണ്ടക്കുഴൽ
പെറ്റൊഴിയാത്ത നോവ്,
ഹൃദയം പേറിയ ഗർഭം.
ആധികളുടെ
മഞ്ഞ ജലം ഛർദ്ദിച്ചും
തളർന്ന പേശികൾ കോച്ചിയുമവർ
മുപ്പതാണ്ടിനുള്ളിലെത്ര തവണ
പിന്നെയുമവനെ പെറ്റു!
അൻപ് പെറ്റ വയറേ ,
മൂന്ന് മുലയുള്ള സ്ത്രീയേ
തീയടുപ്പിൽ തിളച്ചു വീഴുന്നു
നിന്റെ കണ്ണീർ ച്ചിരി
കെട്ടു പോവാതിരിക്കട്ടെ ലോകം.
'
