കൊല്ലം മുമ്പ്
കൊല്ലപ്പെട്ടവൻ
ഇന്ന് ഇറങ്ങിയ ആഴ്ചപ്പതിപ്പിൽ
അറ്റു പോയ
കൈപ്പത്തിയെക്കുറിച്ച്‌ എഴുതിയിരിക്കുന്നു.
ഞാൻ
ഒരിക്കലും കാണാത്ത അവൻ
അതു
എനിക്ക് സമർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു
അവന്റെ മുഖഛായ
മരിച്ചവരുടെയോ
മരിക്കാനിരിക്കുന്നവരുടെയോ എന്നറിയാതെ
ഞാൻ കുഴങ്ങുന്നു.
രോമകൂപങ്ങൾ ചുവക്കുന്നു
തൊലിയുടെ ഓരോ അടരും
ചുവന്ന് ചുവന്ന്
ഞാൻ തീക്കനലാകുന്നു
ആരുമറിയാ തെ ഞാൻ കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങളിൽ അവൻ....
അരയിൽ ഓട്ടുമണിയണിഞ്ഞ്‌
ചുവന്ന പട്ടുടുത്ത്‌
ഉറഞ്ഞു തുള്ളുന്നു.
നിലാവും വെളിച്ചവും കലർന്ന
രാത്രിയെചുവപ്പിക്കുന്നു
എന്റെ ശിരസ്സിനു മുകളിൽ
ചുവന്ന അരയാലിന്റെ
ചില്ലകൾ പടർത്തുന്നു.
നാട്ടു വഴിയിലും തെരുവിലും
ഊൺമേശയിലും ഗാഗുൽത്തയിലും അവൻ
എന്റെ ഒപ്പം കൂടുന്നു.
ഞാനുറങ്ങുമ്പോൾ
എനിക്കു പകരം പുറത്തിരുന്ന്
അവൻ
പൊടുന്നനെ നിലവിളിക്കുന്നു.
ഞാൻ കത്തുന്ന
മരുഭൂമിയിലെത്തുന്നു.
അവൻ നിലവിളിക്കുന്നത്‌
മറ്റേതോ ഭാഷയിൽ മറ്റേതോ
ഭൂമിയിൽ ഞാൻ
ഇതു വരെ കാണാത്ത തെരുവുകളിലവൻ
തക്കാളിച്ചാറൊഴുക്കുന്നു.
ഞാനതിൽമുങ്ങി മരിക്കുന്നു
ജനിച്ച നാടിനെ തള്ളിപ്പറയാൻ
അവനെന്നെ നിർബന്ധിക്കുന്നു.
തക്കാളി നീരു ചൂണ്ടിക്കാട്ടി "രക്തം","രക്തം"
എന്ന് പറഞ്ഞു
അവനെ
എന്നെയൊഴിച്ച്‌
എല്ലാവരെയും കബളിപ്പിക്കുന്നു.
അതിരുകൾ മുഴുവനവൻ
കടുപ്പിച്ചു വരക്കുന്നു.
ഞാൻ കേട്ടാലുമില്ലെങ്കിലും
അവനെ
എന്നെ നിരന്തരം ഉപദേശിക്കുന്നു. ഉടലിൽ നിന്ന
് പ്രാണനെ പിരിയും പോലെ ഞാൻ അവനെ കുടഞ്ഞ്‌ എറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.
ഭൂമിയിലെ
ഏറ്റവും ശക്തമായ
വേഗ0കൊണ്ട് എന്റെ കൈകളുയർത്തു അവന്റെ നെറുകയിൽ ഒരാണിയടിക്കാൻ
ഞാൻ ഒരുങ്ങുന്നു.
അറ്റു പോയ
കൈപ്പത്തിയിലെ
അദൃശ്യമായ
ചൂണ്ടു വിരലറ്റത്തു നിന്ന
് ഒരു
ചുവന്ന പുഴ
കുതിച്ചു വന്നു
