ഒന്ന് രണ്ട് മൂന്നെന്നിങ്ങനെ
കണ്ണുംപൊത്തി ചൊല്ലിയവന്‍
അഞ്ച് ആറ് ഏഴെന്നങ്ങനെ
തഞ്ചം നോക്കിയിറങ്ങീ ഞാന്‍
എവിടെയൊളിക്കും
ഉടനെ വേണം
സമയം വേഗം
പോകുന്നു
മറഞ്ഞുനില്‍ക്കാന്‍ മരങ്ങളില്ല
കുനിഞ്ഞിരിക്കാന്‍ കുഴിയില്ല
ഒളിച്ചുനില്‍ക്കാന്‍ പറ്റിയൊരിടവും
വെളിമ്പറമ്പില്‍ കണ്ടില്ല
അകത്തു മുറിയില്‍ മൂലയിലെല്ലാം
അടുക്കിവെച്ചിട്ടുണ്ടെന്തോ
ഉറുമ്പിനും പഴുതേകീടാത്തോ-
രിരുമ്പു പെട്ടികളതിലെന്തോ!
അച്ഛനുമമ്മയുമേട്ടനുമെല്ലാം
വെച്ചതുപോലെയിരിക്കുന്നു
വസ്തുവകയ്ക്കൊരു കാവലിനായി
പട്ടിയുമുണ്ടു കിടക്കുന്നു
തൊണ്ണൂറ്റാറ് തൊണ്ണൂറ്റേഴ്
എണ്ണം തീരുകയായി
ഞൊടിനേരംകൊണ്ടെങ്ങനെ മറയാന്‍
തൊണ്ണൂറ്റൊമ്പതു നൂറായി
എങ്ങുമൊളിക്കാന്‍ പറ്റാത്തതിനാല്‍
മുന്നില്‍ത്തന്നെ നിന്നൂ ഞാന്‍
എന്നിട്ടും നീ കണ്ണുതുറന്നി-
ട്ടെന്നെ മാത്രം കണ്ടില്ല
കണ്ണില്‍പ്പെടുവാന്‍മാത്രം ഞാനൊരു
പെണ്ണായ്‌ത്തീരാഞ്ഞിട്ടാണോ
കണ്ണഞ്ചിച്ചു പ്രകാശം ചൊരിയും
പൊന്നായ്‌ മാറാഞ്ഞിട്ടാണോ
No comments:
Post a Comment
ഈ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുമല്ലോ....