മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ തീപ്പന്തം
നെറുകിൽ കുത്തി നിർത്തിയും
നെറികേടിന്റെ ദുർമുഖത്തേ -
ക്കാഞ്ഞു കാർക്കിച്ചു തുപ്പിയും
കവിതക്കനൽ വാരി
യെറിഞ്ഞുംകലഹിച്ചുമീ-
കറുത്ത നട്ടുച്ചയ്ക്കെതിർ-
സൂര്യനായ് നിറയുന്നു നീ .
ഉഗ്രസ്ഫോടനശേഷിയാർന്ന നിൻ
നഗ്നകവിതാ പടക്കത്തിൽ
ജീർണ സംസ്ക്കാരക്കോട്ട -
കളെത്ര ഞെട്ടിവിറച്ചു പോയ്.
സ്നേഹത്തിന്റെ സിറിഞ്ചുമായ്
കേരളക്കരയാകവേ
സൗഹൃദത്തണൽ വീശുന്ന
സർഗ മാരുത സ്പർശനം .
മത ജാതി വിചാരങ്ങൾ
വലിച്ചെറിഞ്ഞ ധീരത
മനുഷ്യനെന്ന വാക്കിന്റെ
സ്നിഗ്ദ്ധമാം സ്വപന ചാരുത
ചാർവാകൻ ബുദ്ധനും
ഗുരുവും ഗാന്ധിയും പിന്നെ
നവലോക വെളിച്ചങ്ങൾ മേളിക്കുന്നു നിന്നിലായ്.
നിർഭയത്വത്തിൻ തോണിയിൽ
ഇനിയുമേറെത്തുഴയുക
ഒപ്പമുണ്ട് മലയാള -
മനുഷ്യക പ്പെരുംകടൽ .
പ്രണയം, വിപ്ലവം ,സത്യം
സമത്വം സാഹോദര്യവും
നിശിതം യുക്തിബോധവും
കവിയും സ്വാതന്ത്ര്യബോധവും
കവിതയായ് വിതക്കുന്നു നീ
നാട്ടകപ്പെരു വീഥിയിൽ
ഒരു മതം മതി സ്നേഹം
ഒരു ദൈവം മതി സത്യം
ഒരു വെട്ടം മതി അക്ഷര
മെന്നു പഠിപ്പിച്ച മർത്യതേ
പാട്ടിന്റെ ചൂട്ടുമായി നീ
വാക്കിന്റെ കനലുമായി നീ
ഇനിയും മുന്നിൽ നടക്കുക
ഞങ്ങളുണ്ടെന്നുമൊപ്പമായ്..
No comments:
Post a Comment
ഈ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്ദ്ദേശങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുമല്ലോ....