എത്രയടിച്ചു തൂത്താലും
എവിടെയോ
ഒരിത്തിരി കണ്‍മഷിക്കറ.
ചാന്തുപൊട്ടോ ചന്ദനക്കുറിയോ
വീണതിന്റെ ചോപ്പ്.
ഭൂമിക്കടിയിലെ ഒഴുക്കുപോലെ
ഒച്ചയില്ലാണ്ടൊരു മൂളിപ്പാട്ട്.
പെറുക്കാന്‍ചെന്ന വിരലുകള്‍ക്ക്
പിടികൊടുക്കാതെ
വാതിലിടുക്കിലോ
കണ്ണാടിമറയത്തോ ഒളിച്ചുനിന്ന
പൊട്ടിയ മാലയിലെ മണിമുത്ത്.
ഒരു വളപ്പൊട്ട്,
ഒരു പ്രാര്‍ഥന
പ്രാവിന്‍ നെഞ്ചിന്റെ മിടിപ്പുപോലെ
അകാരണമായ ഒരു വിഹ്വലത.
ഒറ്റയ്ക്കടുക്കളയില്‍
തിളവെള്ളത്തിലേയ്ക്കരിയളക്കുമ്പോള്‍
ഒരു പോങ്ങ കൂടി
വരാനൊട്ടും സാധ്യതയില്ലാത്ത
ഒരതിഥിയെ പ്രതി
അധികമിടാനുള്ള വ്യഗ്രത,
ഒക്കെയും വേവിച്ചുമാറ്റിയിട്ടും
ഒരുപ്പേരികൂടി,
ഒരു ചമ്മന്തി,
ഒരു പപ്പടംകൂടി
എന്ന തീരാത്ത ആവിഷ്‌കരണ കൗതുകം...
അത്രയെളുപ്പത്തില്‍ മാഞ്ഞു പോവില്ല
അകത്തും പുറത്തും
ഒരു പെണ്ണിരുന്നതിന്റെ
അടയാളങ്ങള്‍.
No comments:
Post a Comment
ഈ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുമല്ലോ....