ഇന്നേവരെ ആരെയും
കൊമ്പിൽ കോർക്കാൻ തോന്നിയിട്ടില്ല.
അറിയാതെ വായിൽപ്പെട്ട പുൽച്ചാടിയെ
ജീവനോടെ തിരിച്ചയച്ചിട്ടേയുള്ളൂ.
മനസ്സിൽ പക വെച്ച്‌
ആരെയും കാത്തിരുന്നിട്ടില്ല.
കൊമ്പുകൾ വെറുതെ
അലങ്കാരത്തിനുമാത്രം.
കുളമ്പുകൾ
സ്വന്തം കാലിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കാൻ മാത്രം.
ചോരവരുംവരെ കറന്നിട്ടും
അനങ്ങാതിരുന്നിട്ടേയുള്ളൂ.
യാഗശാലയിലും അറവുശാലയിലും ഒരുപോലെ
അണച്ച കത്തിക്കുമുന്നിൽ
തലയാട്ടി നിന്നിട്ടേയുള്ളൂ.
എന്നിട്ടും
നിങ്ങളെന്തിനാണ്‌
എന്റെ പേരുചൊല്ലി
കത്തിയും ശൂലവുമായി കൊല്ലാൻ വരുന്നത്‌
No comments:
Post a Comment
ഈ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുമല്ലോ....