വേദം കൊഴുപ്പിച്ചൊരീയത്തിളപ്പി
കാതു പൊട്ടിക്കാതെ തമ്പ്രാ...
വാളും ചിലമ്പും പുലമ്പുന്ന നാവി
വാതുവച്ചീടാതെ തമ്പ്രാ...
വായ്ക്കരിക്കൊപ്പം നനഞ്ഞ തൃത്താ
കാല്‍ക്കല്‍ക്കിടന്നു പൊരിയുമ്
മാടമ്പിയയങ്ങ്‌ വാണൊരാക്കാലത്തി
ലാരും ചിലയ്ക്കാത്ത നാട്ടിലെങ്
മാടനും മറുതയും പടിയിറങ്ങിപ്പോയ
കാവിലെക്കുരുതിയിൽ നാവുകൾ പിടച്
മച്ചിന്റെയുള്ളിൽ തരുണസ്വപ്നങ്
കൊച്ചുതിടപ്പള്ളി പെറ്റ പോഴത്
ദിക്കിൽ നിറഞ്ഞു കനലൂതിനിന്നതും
ബ്രഹ്മസ്വരൂപത്തെ രക്ഷസ്സു തീണ്
ഭഗ്നബന്ധങ്ങളിൽ ഭാഗപത്രങ്ങളിൽ
ജപ്തിയാളെത്തി ബലിച്ചോറു വച്ചതും...
എങ്ങൾ മറന്നതില്ലൊന്നും, മരിച്
മണ്ണിൽ‍ക്കലർന്ന് പുനർജ്ജനിച്
ഗ്രീഷ്മങ്ങളേത്‌ മരുത്തിനും മണ്
രോഷം പകർ‍ന്നുരുകുന്ന കാലം
താളും തകരയും ഉപ്പുചേർക്കാതെങ്
പാതി വേവിച്ചു കഴിച്ച നാളിൽ
തീ തിന്നു പോയൊരാ പാവം കിടാങ്ങൾ തൻ
ചാരത്തിലാരോ വെടിയുപ്പുതിർക്
എതിർ‍വായിലടിയങ്ങൾ മൊഴികൊണ്ട സ
പിഴുതെടുത്തങ്ങുന്ന്‌ ചിരി മു
ഏനും കിടാങ്ങളും തീനും കുടിയുമ-
റ്റേതേതു ദിക്കിൽ നടന്നലഞ്ഞു?
മാനം ചുരന്ന നറുംകണ്ണുനീരിൽ
കരിക്കാടി സ്വപനവും കണ്ടുറങ്ങി.
നീരും നിലാവും നിറകതിർസ്സൂര്
ചേരുന്നൊരാ കാലമോർ‍ത്ത നേരം
ഓടിത്തളർ‍ന്നെങ്ങൾ വന്നെത്തിയീ
കാടിന്റെ മതിലകപ്പേച്ചറിയാൻ.
പാടക്കിഴങ്ങും പനമ്പഴവും കാട്ടു
ഞാവലിൻ കരളുപോലുള്ള കനികളും
തേനും നിറഞ്ഞ ഭ്രമണകാലത്തിന്റെ
തേരുരുട്ടാനിന്നു വന്നു ഞങ്ങൾ.
അക്ഷരം കാറ്റാം ഗുരുവിൽ നിന്നു
ഒറ്റ ക്ഷണത്തില്‍ പെരുമ്പറത്തോ
ആല്‍മരം, കാഞ്ഞിരം, ചൂതം, ഇലഞ്
കാവൽ‍നിരയ്ക്കൊത്തു കൈകൾ കൊട്ടീ
താളിയോലയ്ക്കുള്ളിലാരൊ തളച്ചിട്
താഴുകൾ തുറന്നു വരവായ്‌ പ്രാണവി
കാമം മനസ്സിലും കാളൽ ശിരസ്സിലും
കാളകൂടങ്ങളാല്‍ ഉടൽ മിന്നി നില്‍ക്കവേ
കരിവീട്ടിയിൽ‍ക്കടഞ്ഞെങ്ങൾ പണി
കനിവിന്റെ തോഴനാം കുതിരയെ കണ്ടി
ഞെട്ടിത്തരിക്കാതെ തമ്പ്രാ...,
ചിന്നം വിളിക്കാതെ വഴിയൊഴിഞ്ഞീ
കാറ്റിന്റെ ചൂളം കടമെടുത്തിന്നി
കടലിന്റെ ശൗര്യം പരിചയാക്കുന്നി
കാടിന്റെ ചാരത്തിലർ‍ഘ്യം പകർന്
ആറിന്റെ ചാക്കാലമഴയിൽ കുളിച്ചി
മുകിലിന്റെ മൗനത്തിൽ മിഴി നിറയ്ക്കുന്നിവർ
യുദ്ധരക്തത്തിൽ ഹൃദയം ദ്രവിച്
പകലിന്റെ വാതായനം തേടിയെത്തുന്
പലവുരു തോറ്റ പടപ്പാട്ടു പാടുന്
ഇത്‌ രൗദ്രം..
ഇത്‌ രൗദ്ര, മിനിയെങ്ങൾ പിൻ വാ
ചിര-മുതുപുരാണങ്ങളാൽ കിന്നരം മീ
No comments:
Post a Comment
ഈ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുമല്ലോ....