തീയമ്പ് - പി ശിവപ്രസാദ്

ഉടലിനെയാകെ നുറുക്കി 

പെരുംവറുതിയുടെ വിറകാക്കി 

ഒടുവിൽ...

നിലനിൽപ്പിന്റെ ശിരസ്സറുത്ത് 

കുലദേവിക്ക് സമർപ്പിക്കണമെന്ന്  

നീ പറയുമ്പോൾ...

മരണക്കുറിപ്പെഴുതി മടങ്ങിപ്പോകാൻ 

ഞങ്ങൾ പണയപ്പണ്ടങ്ങളല്ല.

  

ഒരുതുണ്ട് അസ്ഥിയിലെങ്കിലും 

കനൽ ശേഷിക്കുവോളം 

ഈ ചിതാജീവിതത്തിന്റെ അരങ്ങിൽ 

ഞങ്ങൾ വേഷമഴിക്കില്ല....

മുഖത്തെഴുത്തുകൾ മായ്ക്കില്ല. 

പ്രളയം കൊണ്ടുപോയ പ്രതിജ്ഞകളല്ല 

പ്രണയം നഷ്ടപ്പെട്ട മനുഷ്യരുമല്ല

പ്രഹരങ്ങളേറ്റേറ്റ് പതംവന്ന 

കാരിരുമ്പിന്റെ കാതലുകൾ.

അടിച്ചമർത്തുന്തോറും കുതിപ്പേറുന്ന 

ആത്മമർദ്ദത്തിന്റെ പന്തുകൾ.

തളയ്ക്കാനാവാത്ത പുലരിയുടെ  

അവസാന പ്രതീക്ഷകൾ.

തൊവരിമല ഒരു മലയല്ല.

അഗ്നിപർവ്വതത്തിന്റെ 

മഞ്ഞുപുതച്ച മേൽമൂടി മാത്രമാണ്.

ഉപരിതല ശാന്തതയിൽ അഭിരമിക്കാതെ 

അതിനെ ഭയപ്പെട്ടുകൊള്ളുക.

 

തൊവരിമല ഒരു മലയല്ല.  

കാടിളക്കിവരുന്ന അസഹ്യരിൽ 

കാറ്റ് ഞാണേറ്റിയിട്ടുള്ള 

അദൃശ്യമായ ആഗ്നേയമാണ്.

====