നിനക്ക് വേണ്ടി
ഒഴിച്ചിട്ട പേജുകള്‍
എന്നെങ്കിലും
സമുദ്രത്തില്‍
ദ്വീപായി ഉയരുമോ?
അനാഥമായ
എത്രയോ രാവുകള്‍
നമ്മളെക്കൂടാതെ കടന്നു പോയി.
അപരിചിതമായ
എത്രയോ പകലുകള്‍
സായാഹ്നപ്പറവകളുടെ
നിഴല്‍ വീഴ്ത്തി.
അലസമായി
എന്നെ നോക്കുന്നത് പോലുംസഹിയാതെ
എന്റെ ഹൃദയം
ചില നിമിഷങ്ങളോടെങ്കിലും
യാചിക്കുന്നു.
അനന്തമായ ഇരുള്‍ ഗര്‍ത്തം കൊണ്ട് പണിത
ആ ചവറ്റു കൊട്ടയോടു പറയു,
എന്നെ
മറവിയുടെ
ഒടുങ്ങാത്ത കാലങ്ങളിലെയ്കു
ആഞ്ഞു പുണരാന്‍.
ഞാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കുന്നത്
മറ്റൊരാള്‍ക്കും
ഭൂമിയില്‍
ഇത്ര ഭാരം ചുമക്കാന്‍ കഴിയാത്തതിനാല്‍.
No comments:
Post a Comment
ഈ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുമല്ലോ....