മുന്നില്‍ മരിച്ച പേരാറിന്റെ
കാല്‍പ്പാട് ചിന്നി കിടക്കും
മണല്‍ പരപ്പും നോക്കി
എന്നേ മരിച്ച പച്ചപ്പിന്‍
തൊടിയില്‍ ഞാന്‍ വന്നിരിയ്ക്കുന്നു
പകലും മരിയ്ക്കുന്നു..
ആരെ മറവു ചെയ്തു ജഡം
എന്റെ പേരാറിന്‍ ജഡം
മണ്ണീലാഴത്തില്‍ മൂടിയോ
ഇത്തിരി തുണ്ടുകള്‍
മാന്തി പുറത്തിട്ട മട്ടില്‍
അങ്ങിങ്ങ് ചീവെള്ളം കുഴികളില്‍
പാറിപ്പറന്ന് തളര്‍ന്നു വന്നെത്തുന്ന
കൂരിയാറ്റക്കിളി കൂട്ടുകുടുംബവും
അക്കുഴിയില്‍ തലക്കുമ്പിട്ടു നോക്കുന്നു
കൊക്കു നനയ്ക്കാതെ നോക്കിയിരിയ്ക്കുന്നു
പോക്കുവെയിലിന്‍ നുറങ്ങുകളങ്ങിങ്ങ്
തീക്കനല്‍ പോലെ തിളങ്ങുന്നു
തീരത്തെ ആല്‍മരമായിരം പത്രങ്ങളാല്‍
വീശി ആകെ തളര്‍ന്നതുമാതിരി
അപ്പോഴും ഉണ്ണി മണല്‍ത്തരി
ഓരോന്നുമുള്ളിലെ ഉഷ്ണം വമിച്ച്
അതില്‍ത്തന്നെ കിടക്കുന്നു
ദൂരെ നഗരമിരമ്പുന്നു
ജീവന്റെ നാരായ വേരും പറിച്ചെടുക്കുന്നു
അതിന്‍ വേദന നിശബ്ദയായ്
നീ സഹിപ്പതെന്‍ മേദിനി
ഞാനുമറിഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നു
No comments:
Post a Comment
ഈ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുമല്ലോ....