ചില പ്രണയങ്ങൾ - സച്ചിദാനന്ദൻ

ചില പ്രണയങ്ങൾ
പടർച്ചപ്പനി പോലെയാണ്
ആദ്യമൊരു തുമ്മൽ
പിന്നെ ഉടലാകെ വേദന
പുറവും അകവും
പൊള്ളുന്ന ചൂട്
ദുഃഖങ്ങളുടെ ഒരാഴ്ചയ്കുശേഷം
അതു ശമിക്കുന്നു.
നാമിപ്പോൾ മറവിയുടെ
സ്വാസ്ഥ്യത്തിലാണ് .....

ചില പ്രണയങ്ങൾ
വസൂരി പോലെയാണ്
പൊട്ടുന്നത് കുളിരോ കുരുവോ
എന്നറിയാതെ നാം പരിഭ്രമിക്കുന്നു.
പ്രണയതാപത്താൽ ശരീരം
ചുട്ടുപഴുത്തു ചുവക്കുന്നു.
നാം അതിജീവിച്ചേക്കാം
പക്ഷേ,പാടുകൾ ബാക്കിയാവുന്നു..
ആയുസ്സു മുഴുവൻ
ആ ഒാർമ്മകൾ
നാം ഉടലിൽ പേറുന്നു.

ചില പ്രണയങ്ങൾ
അർബുദ്ധം പോലെയാണ്
ആദ്യം നാം അതറിയുന്നേയില്ല
വേദന തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും
സമയം വൈകിയിരിക്കും
അവൾ മറ്റൊരാളുടേതായിരിക്കും
വൃഥാ പെരുകിയ ആ
പ്രണയകോശത്തിനുള്ള
മരുന്നുകൾ നമ്മെ
കൃശമദനന്മാരാക്കും
അവഗണന ഫലിക്കാതാവുമ്പോൾ
കത്തിവയ്ക്കേണ്ടി വരും
പിന്നെ ഒരവയവം
നഷ്ടപ്പെട്ടവരെ പോലെ
നാം മരിച്ചു ജീവിക്കുന്നു
പിന്നെയും അതു പടരുമ്പോൾ
ഒരു മരക്കൊമ്പിലോ
പുഴയിലോ കിളരമേറിയ
മട്ടുപ്പാവിലോ
ഒരു കൊച്ചു കുപ്പിയ്ക്കുള്ളിലോ
നിന്ന് കൃപാലുവായ മരണം
നമ്മെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്നു.
പ്രണയം നമ്മെ അതിജീവിക്കുന്നു......

ചില പ്രണയങ്ങൾ
ഭ്രാന്തു പോലെയാണ്
നാം മുഴുവനും
ഭാവനയുടെ ലോകത്തിലാണ്
മറ്റെയാൾ അതറിയുന്നു പോലുമില്ല..
നാം പിറുപിറുക്കുന്നു
പാടുന്നു,ഒറ്റയ്ക്കു ചിരിക്കുന്നു
കലഹിക്കുന്നു,
അലഞ്ഞു തിരിയുന്നു
ചങ്ങലകൾക്കും
വൈദ്യുതാഘാതങ്ങൾക്കും
അതിനെ മെരുക്കാനാവില്ല
കാരണം,അതൊരു രോഗമേയല്ല,ഒരു സ്വപ്നാവസ്ഥയാണ് .
അതിനാൽ അത്
നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലാണ്

ഒരിക്കലും സാക്ഷാത്ക്കരി
നിടയില്ലാത്ത പ്രണയമാണ്
ഏറ്റവും മനോഹരം
അത് അവസാനിക്കുന്നേയില്ല,
രാധയുടേതു പോലെ......
...........................................  !!